Portret van mijn engel begint en eindigt met de verschijning van een engel aan de volwassen hoofdpersoon. Hij markeert het ‘alsof-gevoel’, de kinderlijke fascinatie voor wat echt en onecht is, werkelijkheid en fantasie, leven en namaak. Ertussenin: verhalen over de denk- en gevoelswereld van twee zusjes. De hoofdpersoon probeert zich een voorstelling te maken van de wereld achter deze wereld. Wat bij haar overheerst is een gevoel van ontgoocheling en bedrog: De engel kan niet vliegen. Het slotje van haar dagboek gaat kapot. Zwarte Piet heeft borsten. Het dienstmeisje Rosa heeft een ‘onecht’ kind.

Recensies

“Portret van mijn engel bevestigt de kwaliteiten van het eerste boek overtuigend.”
Jaap Goedegebuure – Haagse Post

“Subtiel en uitgebalanceerd wordt de geestelijke ontwikkeling van een klein katholiek meisje beschreven door middel van een grote hoeveelheid korte, kunstig over elkaar heenschuivende scènes en herinneringen.”
Reinjan Mulder – NRC Handelsblad

“Met ‘Portret van mijn engel’ heeft Smabers nu het beeld van haar jeugd afgerond, met de vier daarop volgende verhalen heeft ze de deur naar een nieuw perspectief op een kier gezet. In die ontwikkeling ligt duidelijk een gevoel van bevrijding: dit tweede boek bevat hier en daar humoristische fragmenten, die wonderlijk goed harmoniëren met de gedempte toon van het geheel. Ik hoop dat Nicolette Smabers erin slaagt deze bevrijdende ontwikkeling voort te zetten zonder die toon te verliezen die zo kenmerkend is voor haar werk.”
Koos Hageraats – De Tijd

“Zonder stilistische concessies te doen, probeert zij de kinderwereld zoveel mogelijk van binnenuit te beschrijven. Wat mij betreft met overtuigend resultaat.”
Arnold Heumakers – de Volkskrant

“Uitmuntend door originaliteit.”
Rob Molin – De Limburger

“Smabers schrijft heel zorgvuldig, afgewogen.”
Inge van den Blink – Utrechts Nieuwsblad

“Het proza van Nicolette Smabbers heeft aan zeggingskracht gewonnen.”
Gerrit Jan Zwier – Leeuwarder Courant

“De auteur is gefascineerd door taal en weet diezelfde taal een heel eigen, geheimzinnige glans te geven. Dat, gevoegd bij een zeker (maar nog niet voldoende ontwikkeld) talent voor het komische en absurde, maakt haar tot een grote belofte.”
Rob Vooren – Leidsch Dagblad