De Franse tuin is het debuut van Nicolette Smabers. Een katholieke, Haags-Scheveningse jeugd in de jaren vijftig en later vormt het object van onderzoek. In een opengewerkte vertelvorm wordt met scherpe beelden een kinderbewustzijn opgeroepen waarin het mogelijke en het werkelijke nog door geen breuklijn gescheiden zijn. De kleine hoofdpersoon knutselt aan een wereldbeeld dat recht wil doen aan het feit dat de dingen een zelfkant – onderkant, achterkant, nachtzijde – hebben. Zij is gespitst op wat zich aan het oog onttrekt: de oorlog, die voort bestaat in kogelgaten en taalrestanten, Indië in foto’s met de kleuren melkchocolade en vanille-ijs; een wegopbreking, die plotseling een netwerk te zien geeft van buizen en draden, vervult haar met schaamte.”

Recensies

“Een debuut van een schrijver of schrijfster vertoont, al mag het als geheel misschien geslaagd zijn, vaak kinderziekten. De auteur heeft nog niet de juiste vorm gevonden of heeft moeite met die vorm. Toch zijn er, soms, ook debuten die zich laten lezen als het werk van een ervaren vakman. Nicolette Smabers ”De Franse Tuin” is zo”n debuut. Alsof ze al jaren publiceert hanteert Smabers een onberispelijke, uitgebalanceerde stijl. Daarnaast bewijst ze over een niet gering verhalend talent te beschikken.”
Ed van Eeden – Utrechts Nieuwsblad

“De Franse tuin is al met al een opmerkelijk gaaf debuut, mooi geschreven, zorgzaam gedoceerd. […] Haar taalgebruik is helder, precies en verrassend, en in haar verhalen blijft niettemin iets te raden over.”
Rob Schouten – Trouw

“De Franse tuin van Nicolette Smabers is een opmerkelijk boek over de jeugd van een meisje aan het begin van de jaren vijftig. Opmerkelijk door de geheimzinnige, ingehouden sfeer die er uit spreekt, de zorgvuldige stijl en de fragmentarische opbouw.”
Henk Lagerwaard – NRC Handelsblad

“In de dromerige blik van het kind verandert een stukje strand moeiteloos in een strijdtoneel uit heroïscher tijden, en wel zonder dat de schrijfster zo’n verandering alsnog van ‘verstandig’ commentaar voorziet – dat is het wat deze verhalen soms zo fascinerend maakt.”
Cyrille Offermans – Vrij Nederland

“Nicolette Smabers schreef geen kronologische autobiografie (de verhaalijn is dun en meestal onzichtbaar) maar wel een topografie van de kinderjaren, een schrijftocht langs vele tableaux vivants waar voor de herinnering mediterend stilhoudt. Ze beseft de kracht van de kinderlijke droomwereld (nooit betekent haar ironie een verraad) maar nergens wordt het anarchistisch-vormloze van deze ervaring patetisch verheerlijkt: de samenzwering tegen volwassen denkvormen blijft speels en verraderlijk lichtzinnig.”
Eddy Bettens – De Standaard

“Het is een boek waarin je makkelijk kunt verdwalen maar het meisje dat de haar omringende wereld probeert te begrijpen is heel levensecht. Nicolette Smabers schrijft niet over het kind en vervalt zodoende ook niet in de hinderlijke fout van alles en nog wat te willen verklaren, maar ze schrijft vanuit het kind en dat op een manier die veel betrokkenheid afdwingt. Dat laatste is geen geringe prestatie.”
Thomas Verbogt – De Twentsche Courant Tubantia

“De Franse Tuin een voortreffelijk debuut.”
Anthony Mertens – De Groene Amsterdammer

“Voor een debuut is het boek zeker geslaagd.”
August Hans den Boef – de Volkskrant

“Een sfeervol en af en toe hartverwarmend boek dat een stukje wereld laat zien door de ogen van een opgroeiend kind. Stijlvol geschreven ook, ingehouden, soms elliptisch.”
Het Volk